Ramy czasowe kabotażu – Wytyczne Komisji Europejskiej – pytania i odpowiedzi

1. Kiedy zaczyna się i kończy okres 7 dni oraz jak się go oblicza? (Artykuł 8 ust. 2 akapit 1)

Termin „dni” zawarty w rozporządzeniu odnosi się do dni kalendarzowych, a nie tylko do okresu 24 godzin. Dlatego też całkowity okres 7 dni, o którym mowa w art. 8 ust. 2, rozpoczyna się o godzinie 0:00 dnia następującego po realizacji przychodzącego przewozu międzynarodowego. W związku z tym przewóz kabotażowy musi zakończyć się najpóźniej o godzinie 23: 59 siódmego dnia.

W praktyce oznacza to, że jeśli przyjazdowy przewóz międzynarodowy ma miejsce w jakikolwiek poniedziałek, przewozy kabotażowe muszą zakończyć się z końcem następnego poniedziałku.

Ponieważ pod uwagę brane są dni kalendarzowe, w państwach członkowskich, w których okres ten obejmuje dni ustawowo wolne od pracy lub dni, w których ruch jest ograniczony lub zabroniony, możliwość realizacji przewozów kabotażowych może być w praktyce bardziej ograniczona w czasie (patrz jednak poniżej pytanie 11 dotyczące sposobu uwzględniania dni ustawowo wolnych od pracy).

2. W jaki sposób oblicza się 7-dniowy okres, gdy przychodzący przewóz międzynarodowy lub przewozy kabotażowe obejmują kilka operacji rozładunku? (Artykuł 8 ustęp 2 akapit 1)

Jeśli przychodzący przewóz międzynarodowy obejmuje kilka operacji rozładunkowych, realizacja przychodzącego przewozu międzynarodowego odnosi się do ostatniego rozładunku. Zasada powinna być identyczna dla zakończenia przewozów kabotażowych: ostatni rozładunek w trakcie ostatniego przewozu kabotażowego musi mieć miejsce najpóźniej o godz. 23:59 siódmego dnia po dniu ostatniego rozładunku przychodzącego przewozu międzynarodowego.

3. W jaki sposób „obliczany jest 4-dniowy okres” karencji? (Art. 8 ust. 2a)

Zgodnie z art. 8 ust. 2a przewoźnik nie może wykonywać przewozów kabotażowych tym samym pojazdem w tym samym państwie członkowskim w ciągu czterech dni od zakończenia przewozu kabotażowego w tym państwie członkowskim. Celem tego przepisu jest uniknięcie sytuacji, w której kolejne przewozy międzynarodowe umożliwiają przewoźnikom wykonywanie przewozów kabotażowych w taki sposób, który prowadzi do stałej lub ciągłej działalności. Odpowiednio, przepis ten nie narusza prawa do zrealizowania trzech kolejnych przewozów kabotażowych w przyjmującym państwie członkowskim w ciągu siedmiu dni następujących po przychodzącym przewozie międzynarodowym, pod warunkiem, że upłynęły cztery dni od ostatniego rozładunku w poprzednim okresie przewozów kabotażowych realizowanych w tym państwie członkowskim.

Czterodniowy okres karencji obowiązuje za każdym razem, gdy kabotaż zostaje zakończony, a pojazd opuszcza przyjmujące państwo członkowskie, niezależnie od tego, czy wykonano tylko jeden lub więcej przewozów kabotażowych, zanim pojazd opuści dane państwo członkowskie. Wynika z tego, że okres karencji zaczyna obowiązywać indywidualnie dla każdego państwa członkowskiego, w którym miał miejsce kabotaż, nawet jeżeli w tym państwie członkowskim miał miejsce tylko jeden przewóz kabotażowy.

W trakcie tego okresu ‘karencji’ można realizować przewozy kabotażowe w innym Państwie Członkowskim. Przewoźnik może również zrealizować jeden lub więcej przewozów transgranicznych z lub do Państwa Członkowskiego, w którym miał miejsce kabotaż (odpowiednio do lub z innego Państwa Członkowskiego lub państwa trzeciego) w ciągu ostatnich 4 dni, lub przejechać przez lub pozostać w Państwie Członkowskim, w którym miał miejsce kabotaż, nie realizując przewozów kabotażowych.

W praktyce, jeśli przewoźnik świadczy przewóz kabotażowy w państwie członkowskim A po przewozie międzynarodowym, a następnie świadczy inny przewóz kabotażowy w państwie członkowskim B, nie może on świadczyć przewozu kabotażowego w państwie członkowskim A w ciągu czterech dni od zakończenia przewozu kabotażowego w państwie członkowskim A. Po przewozie kabotażowym w państwie członkowskim B może on przejeżdżać tranzytem przez oba państwa członkowskie A i B oraz może realizować nowe przewozy międzynarodowe do tych państw członkowskich. Jednakże w tym ostatnim przypadku nie będzie on mógł dokonywać nowych przewozów kabotażowych w państwie członkowskim A lub B przez cztery dni po rozładunku ostatniego przewozu kabotażowego zrealizowanego w tym państwie członkowskim A lub B.

Okres karencji rozpoczyna się od końca przewozu kabotażowego poprzedzającego wyjazd z danego państwa członkowskiego. Jeżeli w ramach jednego przewozu kabotażowego istnieje kilka punktów rozładunku, pod uwagę należy brać ostatni rozładunek. Również w tym przypadku należy wziąć pod uwagę dni kalendarzowe, a nie tylko okres 24 godzin. W związku z tym liczenie czterodniowego okresu karencji rozpoczyna się od godziny 0.00 dnia następującego po realizacji ostatniego przewozu kabotażowego w danym państwie członkowskim – lub ostatniego rozładunku, w przypadku gdy istnieje wiele punktów rozładunku – i kończy się o godzinie 23.59 czwartego następnego dnia.

W praktyce oznacza to, że jeżeli ostatnia operacja kabotażowa jest wykonywana w dowolny poniedziałek, okres karencji kończy się z końcem następnego piątku, a przewozy kabotażowe mogą być wznowione w sobotę od godziny 0:00.

W poniższej tabeli przedstawiono praktyczne zastosowanie tej zasady we wszystkich dniach tygodnia, z ewentualnym uwzględnieniem dni ustawowo wolnych od pracy, z uwzględnieniem zasad dotyczących dni ustawowo wolnych od pracy i weekendów, wyjaśnionych poniżej w pytaniu 4.

4. W jaki sposób dni ustawowo wolne od pracy i weekendy są uwzględniane przy obliczaniu okresów określonych w rozporządzeniu nr 1072/2009? (Art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 2 i art. 8 ust. 2a)

Zgodnie z przepisami UE dotyczącymi obliczania okresów, dat i terminów(1), jeżeli ostatni dzień okresu wyrażonego w dniach przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, niedzielę lub sobotę, okres ten kończy się wraz z upływem ostatniej godziny następnego dnia roboczego. Ponadto każdy okres trwający dwa lub więcej dni obejmuje co najmniej dwa dni robocze.

W związku z tym, jeżeli po realizacji transportu międzynarodowego do państwa członkowskiego przewoźnik wjeżdża do innego państwa członkowskiego w czwartek, okres trzech dni przewidziany w art. 8 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1072/2009 rozpoczyna się o godzinie 00.00 w piątek i kończy się o godzinie 23.59 w niedzielę. Ponieważ jednak ostatnim dniem tego okresu jest niedziela, uznaje się, że kończy się on o godzinie 23: 59 następnego dnia roboczego, czyli w poniedziałek.

Jeżeli dodatkowo piątek następujący po wjeździe tego przewoźnika do innego państwa członkowskiego jest dniem ustawowo wolnym od pracy w tym państwie członkowskim, okres ten przedłuża się do wtorku o północy zważywszy, że każdy okres dwóch lub więcej dni musi obejmować co najmniej dwa dni robocze, a dni ustawowo wolne od pracy, soboty i niedziele nie są uważane za dni robocze.

Wreszcie, jeżeli po realizacji transportu międzynarodowego do państwa członkowskiego przewoźnik wjeżdża do innego państwa członkowskiego we wtorek, ale piątek jest dniem ustawowo wolnym od pracy w tym państwie członkowskim, ten sam okres trzech dni przewidziany w art. 8ust. 2 akapit drugi kończy się o godzinie 23: 59 następnego dnia roboczego, czyli w poniedziałek.

Te same zasady mają zastosowanie do okresu 7 dni, o którym mowa w art. 8 ust. 2 akapit pierwszy (zob. pytania 8 i 9) oraz do okresu 4 dni ‘karencji’ zgodnie z art. 8 ust. 2a.

Jednakże zasada, zgodnie z którą, jeżeli ostatni dzień terminu jest dniem ustawowo wolnym od pracy, niedzielą lub sobotą, termin upływa z końcem ostatniej godziny następnego dnia roboczego, nie ma zastosowania do terminów liczonych wstecz, takich jak termin czterech dni poprzedzających przewóz międzynarodowy, określony w art. 8 ust. 3, podczas którego przewoźnik powinien przedstawić wyraźny dowód wszystkich zrealizowanych przewozów (zob. pytanie 16). Okres ten objęty jest zwolnieniem dotyczącym okresów liczonych wstecz od danej daty lub wydarzenia na mocy art. 3 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia nr 1182/71.