Umowa przewozu – co powinieneś o niej wiedzieć? Najważniejsze informacje

Umowa przewozu dotyczy usługi transportu, w której przedsiębiorstwo zobowiązuje się do dostarczenia osób lub ładunku do konkretnego miejsca. Tak jak każda inna umowa, ta również nakłada na strony pewne zobowiązania i odpowiedzialność. Wokół umowy przewozu pojawiło się wiele niejasności. Często jest ona mylona z umową spedycji, która zawiera całkiem inne regulacje prawne. Poniżej wyjaśnimy, na czym polega umowa przewozu oraz jak wyglądają kwestie związane z transportem osób i rzeczy.

Umowa przewozu – co to właściwie jest?

Zgodnie z artykułem 774. Kodeksu Cywilnego, przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia osób lub rzeczy z punktu A do punktu B, za pobraniem odpowiedniego wynagrodzenia. Charakterystyczną cechą umów przewozowych jest nie tylko to, że świadczone usługi są odpłatne, ale też wzajemne i dwustronnie zobowiązujące. Jej podmiotami są odbiorca, nadawca i przewoźnik. Samo zawarcie umowy nie jest regulowane przepisami Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z Prawem Przewozowym, nabiera ona prawnego charakteru z momentem złożenia i przyjęcia oferty na dane zlecenie.

Umowa przewozu w zakresie przewozu osób

W tym przypadku przewoźnik zobowiązuje się do przewozu osób za określone wynagrodzenie. Zawarcie umowy przewozu osób nie jest regulowane w przepisach Kodeksu Cywilnego. Przyjmuje się więc, że tym momentem jest zakup biletu lub zajęcie miejsca w środku transportu. Zgodnie z Art. 776 Kodeksu cywilnego, przewoźnik ma obowiązek do zapewnienia wszystkim podróżnym warunków bezpieczeństwa i higieny odpowiadających rodzajowi transportu, oraz takich wygód, które uważa się za niezbędne.

W Kodeksie Cywilnym zawarte są również przepisy dotyczące ponoszenia odpowiedzialności przez przewoźnika za bagaż podróżnych. Zgodnie z nimi, przedsiębiorca zawierający umowę przewozu osób ponosi pełną odpowiedzialność za uszkodzenie i zniszczenie bagażu, jeżeli szkody te powstały w wyniku jego rażących zaniedbań lub umyślnej winy. Inaczej jest w przypadku przewozu bagażu powierzonego mu bezpośrednio. Odpowiada on za niego według zasad ustalonych dla przewozu rzeczy.

Umowa przewozu w zakresie przewozu towarów

Umowa przewozu rzeczy zawiera zasady, wynikające z transportu przedmiotów bez nadzoru właściciela. Towar ma zostać odebrany od wysyłającego i dostarczony do odbiorcy za pośrednictwem firmy przewozowej. Nadawca, przed przekazaniem przesyłki, ma obowiązek podać przewoźnikowi wszelkie informacje, niezbędne do wykonania usługi. Są to:

– Adres wysyłającego i odbiorcy

– Miejsce dostarczenia przesyłki

– Określenie rodzaju, ilości i sposobu pakowania przesyłki oraz podanie jej wartości, jeżeli zawiera cenne przedmioty

Ponadto nadawca, na żądanie przewoźnika, ma obowiązek wydania listu przewozowego. Musi też przekazać mu niezbędne dokumenty, jeżeli przesyłka podlega przepisom celnym, podatkowym lub administracyjnym.

Do obowiązków przewoźnika w zakresie umowy przewozu rzeczy należy wydanie odpisu listu przewozowego, czy poinformowanie odbiorcy oraz nadawcy o dostarczeniu przesyłki. Jeżeli nie może zostać ona dostarczona pod wskazany adres lub odbiorca odmawia jej przyjęcia, również należy przekazać taką informację. Przewoźnik ma również prawo odmówić przewozu przesyłki, jeżeli jej stan na to nie pozwala.

Odpowiedzialność przewoźnika za przesyłkę

Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za towar tylko w określonych okolicznościach. Głównie dotyczy to przesyłek zawierających cenne rzeczy. Jeżeli zostały one uszkodzone lub zniszczone w czasie transportu w wyniku zaniedbań przewoźnika, to on ponosi konsekwencje. Wysokość odszkodowania nie może przekroczyć wartości przesyłki. Przedsiębiorca, który przekazuje paczkę podwykonawcom, również ponosi za nią pełną odpowiedzialność. Jeżeli towar został uszkodzony niezależnie od przewoźnika, nie ponosi on konsekwencji. Wszelkie roszczenia wobec niego, wynikające z zawartej umowy przewozu rzeczy, wygasają w momencie zapłaty za usługę. Przedawniają się z kolei po roku od dnia wydania przesyłki, dostarczenia jej z opóźnieniem lub jej utraty.